De Matthaeus muzikaal
[ stop
muziek ] [ terug ]
Twee koren
De Matthaeus is (later) door Bach tweekorig geschreven. Op
zich moet Bach hier veel belang aan hebben gehecht, want het
vereiste een grotere bezetting terwijl hij in Leipzig juist
altijd altijd te weinig musici beschikbaar had. Het was een
gebruikelijke vorm in die tijd, hoewel de mode eigenlijk al
een beetje over was. |
Bach leidt een
passie-uitvoering
|
Beide koren hebben ieder een eigen begeleidend orkest. In de
praktijk stonden beide koren en orkesten ook gescheiden van
elkaar opgesteld.
Waar hij ieder koor een eigen rol geeft stelt het Bach in staat
om een muzikale dialoog tussen beiden te creëren. Soms laat hij
beide koren echter samen zingen, daarmee het gemeenschappelijke
benadrukkend.
[ stop
muziek ] [ naar boven ]
Ook theologische symboliek
Bach legde in deze twee koren ook een theologische symboliek, die
toentertijd voor iedereen herkenbaar was. Het eerste koor stond voor
de kerk ("dochter van Zion, bruid van de Heer"), het
tweede koor voor de gelovigen of de mens, soms het volk.
Een prachtig
voorbeeld van dit dialooggebruik hoor je in het openingskoor:
- Koor 1: Sehet (Ziet)
- Koor 2: Wen (Wie) ?
- Koor 1: die Bräutigam (de bruidegom)
- koor 1: Sehet ihn (Ziet hem),
- Koor 2: wie (hoe)?
- Koor 1: als wie ein Lamm (als een lam)
Herhaling, etc. ...
Bepaalde rollen worden ook vanuit het ene of het andere gezongen.
Zijn de leerlingen aan het woord dan zingt Koor I. De groep die
Petrus uitdaagt in het Paleis van de hogepriester wordt door het
tweede koor gezongen.
Soms gebruikt Bach de twee koren door de verwarring of een
opgewonden totaliteit uit te drukken, bijvoorbeeld in het "Lass
ihn kreuzigen .." (nr.
59)
Fuga en canon
In dit voorbeeld hoor je ook hoe de verschillende koorpartijen
(sopranen, alten, tenoren, bassen) fugatisch inzetten: iedere
partij begint na elkaar met eenzelfde melodie die oplost in een
geheel. Bach geeft hiermee een soort "papagaaien-effect"aan.
Ieder in het volk praat elkaar na.
Het sterkst is dat in het gebruik van de canon, muzikaal een soort
mechanisch, continu en simpel achter de ander "aanlopen".
Hij hanteert deze vorm bij de "valse getuigen" in
de ondervraging bij de Hogepriester (nr.
39).
[ stop
muziek ] [ naar boven ]
Koraal
van het jongenskoor in het openingskoor
Een van de mooie momenten is direct in het openingskoor te horen.
Het koor zingt een rijk uitgewerkte meerstemmige (polyfone) melodie.
Het drukt verwarring en hopeloosheid uit: Wie? Waar? Hoe? Wat?
Daardoorheen zingt het jongenskoor plotseling een koraal met de
eenduidige melodie (homofone) die een koraal eigen is (zie
koraal): "O
Lam Gottes Unschuldig ... ". Het onschuldige lam is Jesus,
die onschuldig sterft en de (verwarde) mensen daarmee redt. Het
helder en luid klinkende jongens- koor benadrukt die onschuld.
Muzikale
begeleiding van de rollen in het drama
Er zijn diverse rollen in het drama, dat bestaat uit de
vertelling (het evangelieverhaal) en de beschouwing (aria's. koralen
ed.).
Belangrijk zijn de evangelist en Jesus, gezongen door resp. een
aparte tenor en bas. De evangelist vertelt.
Muzikaal wordt dat uitgedrukt in een reciterende zang met eenvoudige
melodie. De instrumentale ondersteuning is even simpel: alleen het
basso-continuo, bestaande uit orgel, cello en bas. Waar Jezus
spreekt is dat onderdeel van de vertelling. Die melodie is ook
simpel, maar toch duidelijk anders. De melodie is meer
"sprekend" en meer uitgewerkt. De begeleiding is
uitgebreid met zachtmoedig en waardig klinkende violen, behalve op
dat ene moment aan het kruis waarop een peilloze eenzaamheid wordt
uitgedrukt: "Eli,
eli, lamma sabachtani (Mijn God, mijn god, waarom hebt ge mij
verlaten)?" (nr. 71)
Voorbeeld
begeleiding van verteller en van Jesus: het verschil hiertussen.
De arioso's en aria's zijn muzikaal sterk uitgewerkt en worden
begeleid door de basso continuo plus één of meerdere
instrumenten(groepen).
[ stop
muziek ] [ naar boven ]
Expressie
Bach probeert met zijn muziek sterk de emoties van zijn gehoor te
raken. Op deze wijze probeerde hij het kerkvolk sterk te laten
beleven wat het lijden en sterven van Christus betekende. De muziek
drukt sterk uit wat de tekst probeert de zeggen. Een aantal
voorbeelden ...
Sind Blitze, sind Donner ...
Een prachtig voorbeeld hiervan is de passage na de gevangenneming
van Jezus. Spectaculair en donderend onderstreept de muziek de tekst
"Sind
Blitze, sind Donner im Wolken verschwunden ...". Hier gaat
het "letterlijk om donder, bliksem en hel". Dan valt de
muziek even stil om er vervolgens weer "vol op los" te
gaan, uiting van de intense woede in het vervolg van de tekst "Zertrümmre,
verderbe, verschlinge, zerschelle mit plotzlicher Wut den falsche
Verräter, das mörd'riche Blut". Logisch dat na deze opmaat
een van de leerlingen het zwaard grijpt en er op in hakt!
Alsbald krähete der Hahn ...
Ander mooi voorbeeld is de wijze waarop de haan hoorbaar wordt
als Petrus driemaal heeft ontkend dat hij Jezus kent. Vervolgens
kraait -zoals hem door Christus eerder is voorspeld- de haan. Je
hoort dat in het zingen van de evangelist: "...
und alsbald krähete der Hahn ..." En kort daarop weer -in
het vervolg van de vertelling-: " ... die Wörte Jesu, da er zu
ihm sagte: ehe der Hahn Krähen wird ...". Als daarna het
bittere huilen van Petrus wordt bezongen klinkt dat ook als
hartverscheurend verdriet.
[ stop
muziek ] [ naar boven ]
Koralen
Minder direct herkenbaar is het feit dat de (meeste) koralen tot
aan het sterven van Christus op een
steeds lagere toonsoort inzetten, daarmee verwijzend naar een
steeds diepere treurigheid in de loop van het verhaal.
Wat de koralen betreft: bekend is de melodie van "O
Haupt vol Blut und Wunden ... ". Bach herhaalt deze melodie
in de Matthaeus Passion vier keer, steeds in een andere toonzetting.
In
volgorde te beluisteren : "Erkenne mich mein Hüter
...", "Ich will hier bei dir stehen ...", "Befiehl
du deine Wege ...","O Haupt vol Blut und Wunden ...",
"Wenn ich einmal soll scheiden ...".
Ook elders gebruikt hij deze melodie regelmatig, onder meer in
Weihnachtsoratorium: het triomfantelijke slotkoor van het zesde deel
"Nun
seid ihr wohl gerochen ...".
Oorspronkelijk zou de melodie uit een -in die
tijd bekend- minnelied komen.
Elf leerlingen
Bach verwerkte ook getalsmatige symboliek in zijn werken. In de
Matthaeus vind je een voorbeeld in de passage waarin Christus
tijdens het laatste avondmaal vertelt dat een van de leerlingen hem
zal verraden. Van alle kanten klinkt: "Herr,
bin ich's ...?". Deze tekst wordt in deze passage 11 keer
gezongen. Er waren 12 leerlingen. De ontbrekende is Judas.Deze
weet dat hij hem zal verraden en het dus niet hoeft te vragen. Hij
komt even later aan bod.
[ stop
muziek ] [ naar boven ]
Psalmen 18, 68 en 104
Meer voor musicologen dan voor de gemiddelde luisteraar is de
symboliek die verborgen zit in de begeleiding van de passage
waarin -na het sterven van Christus- het beven van de aarde wordt
bezongen: "...
und die Erde erbebete ...". De 190 begeleidende
continuotonen kunnen daar -op grond van het woord "und"-
worden onderverdeeld in 18, 68 en 104 noten. Laten de psalm 18,
psalm 68 en psalm 104 nu precies die psalmen zijn waarin die
aardbeving wordt beschreven (Iemand als Bach kende natuurlijk wel
zijn psalmen!).
De mooiste arias
Eigen keus van de mooiste aria's en delen. In het algemeen ga je
ze -naarmate je ze meer hoort en aan de muziek van Bach went- steeds
mooier vinden. Toen we de uitvoering van onderstaande aria's ooit in
de Grote Kerk van Naarden (Ton Koopman 1992) hoorden waren dat heel
bijzondere momenten. Je kon de ingehouden stilte bij de toehoorders
horen en voelen. Toen het klaar was hoorde je een zucht door de kerk
gaan. Zo intens was de beleving geweest.
Er zijn veel mooie momenten in de Mattaeus. Naarmate je het vaker
hoort ga je het mooier vinden en hoor je ook steeds weer nieuwe
dingen.
Behalve de koren (bij het openingskoor ("Kommt ihr Töchter
..."en het jongenskoor met "O Lamm Gottes ...") krijg
ik altijd een rilling over mijn rug), het deel met Petrus'
verloochening, het "Sind Blitze ...", de koraal met de
intense tekst "Wenn Ich einmal soll scheiden ..." na het
"... und verschied ...", zijn de volgende aria's (op dit
moment) toch steeds weer hoogtepunten (Het kan later weer best
veranderen).
- "Erbarme
dich ...". De emotionele passage over de verloochening door
Petrus wordt afgesloten met deze aria, gezongen door de alt begeleid
door de viool.
Spijt, verdriet, mededogen en hoop ...
(Deze opname is van de uitvoering door Ton Koopman: alt Kai Wessel /
viool Alda Stuurop)
- "Aus
Liebe ... ". Deze aria ben ik pas later gaan waarderen. In
de eenvoud van melodie en tere begeleiding beleef ik hieraan dat
juist het tere, de eenvoud en subtiliteit de liefde zo groot maakt.
(Ook weer uit die uitvoering van Ton Koopman met sopraan Barbara
Schlick).
[ stop
muziek ] [ naar boven ]
[ terug ]
|